Osteopatia XIX. mende-amaierako mediku amerikar baten obra da: Andrew Taylor Still (1828-1917). Bere garaiko medikua izanik, familia salbatzeko izan zuen ezintasunak (aste gutxitan 4 seme-alaba galdu zituen, 3 garuneko eta bizkarrezurreko meningitisagatik (meningitis zerebroespinalagatik) eta bat pneumoniagatik), eta mediku militar gisa izan zuen esperientzia gordinak sendatzeko metodo berriak eta hobeak ikertzera bultzatu zuten. Ikerketa pertsonalen ondoren, eta anatomia eta fisiologia sakon aztertu ondoren, metodo osteopatikoa garatu zuen, gorputzak berak dituen sendaketa-sistemen estimulazioan oinarritutako korronte terapeutikoa, eta 1874an aplikatu zuen lehen aldiz. 1892an, munduko lehen osteopatia eskola sortu zuen: The American School of Osteopathy, Kirksville-Missourin. Eskola bertan da oraindik ere.

Stillengandik banaezina da osteopatiaren kontzeptuan eta garapenean William Garner Shutherland (1873-1954), osteopatiarako funtsezko pertsona. Bere ikerketei esker ondorioztatu zuen badela garezurreko hezurren arteko mugikortasun pasibo bat, gorputzeko gainerakoarekin sinkronian Stillek jada susmatzen zuen zerbaitetan pentsarazi ziona, eta bulkada erritmiko kraniala (IRC) deitu zion, eta horrela Oinarrizko Arnasketa-Mekanismoa (OAM) aurkitu zuen, ehunen eta fluidoen sistema interkonektatu bat.